Egosantrik Dönem Kaç Yaşında? Bir İzmirli’nin Mizahi İçsel Yolculuğu
Egosantrik Dönem: Nerede Başlıyor, Nerede Bitiyor?
Bugünlerde kafamda takılan bir soru var: Egosantrik dönem kaç yaşında başlar? Yani, kendi etrafında dönen ve kendini dünyanın merkezinde gören bu dönemi ne zaman atlattık? İzmir’in güzel sokaklarında yürürken, sabah kahvesini içen insanları gözlerken, hep aklımda bu soru dönüp duruyor: “Ya ben hala egosantrik dönemimden çıkmadıysam?” O kadar da ciddiye alacak bir şey mi? Kendi kendime soru sormayı da bırakmalıyım, değil mi?
Ama bakın, şöyle bir şey var: Gençlikte, her şeyin senin etrafında dönmesi, biraz da yaşın verdiği özgüvenle alakalı. İzmir’de büyüdüm, her köşe başı espri dolu, ama işin içine biraz düşünce girince, bu esprili hali fazla ciddi bir hale sokabiliyorum. Yani mesela, bir arkadaşım “Ya sen de hep benle dalga geçiyorsun!” dediğinde, hemen iç sesim devreye giriyor: “Ama ben de, seninle dalga geçmiyorum ki… sadece seni biraz ‘keşfetmek’ istiyorum.”
İşte bu, egosantrik dönemin belki de en güzel yanlarından biri: Kendi dünyanda her şeyin anlamlı olması. Ama bir yandan da şüpheye düşüyorsun. Hangi yaşta, ne zaman “bütün dünya benden ibaret değil” diyeceksin?
25 Yaşında Egosantrik Olur Mu?
Bir ara, 25 yaşında olduğumu fark ettim ve bir an içimi bir korku kapladı. Ya hala egosantrik dönemimden çıkmadıysam? Gerçekten mi, hala başkalarının hayatlarına fazla müdahale etmeye çalışıyorum? Şöyle bir şey oldu, geçen hafta bir kafede arkadaşlarımla oturuyorduk. Biri, “Abi, ben şu diziyi çok seviyorum” dedi. Hemen cevap verdim: “Ben de sevmiyorum. Ama biliyor musun, bir de senin gibi insanlarla izleyince daha keyifli oluyormuş. Yani, demek ki seninle ilgili bir şeyler var ki…”
Böyle söyledim, ama gözlerimdeki “bunu gerçekten mi söyledim?” ifadesini gördüklerinde, ne demek istediğimi anlatmak zor oldu. O an, fark ettim ki belki de, hala egosantrik dönemimin tam ortasındayım. Yani, birinin hayatını seninle ilişkilendirmen, hep seni anlatmak zorunda hissetmen, aslında içindeki egoyu besliyordu. Bunu fark ettiğimde içimden bir ses, “Hadi ama, 25 yaşına gelmiş insan bunları düşünmemeli!” diye bağırıyordu.
Egosantrik Dönemin Sonları: Nerede Başlar, Nerede Biter?
Ama bir yandan da şunu düşünüyorum: Bu dönemi atlatmak, gerçekten ne kadar gerekli? Yani, egosantrik olmak bazen de çok eğlenceli! Kendi etrafında dönen bir dünya kurmak, belki de insanın kendine verdiği en büyük hediye. İzmir’in caddelerinde yürürken, her şeyin senin etrafında döndüğünü düşünmek, ne kadar da güzel! Mesela bir arkadaşım, “Ya bence senin tarzın çok garip” dedi. Hemen cevabım geldi: “Sana ne! Bu tarz benim, dünyayı benden ibaret kabul etmen gerek.” Tabii ki, şaka yapıyordum, ama bir yandan da içimden “Acaba bu kadar ciddiye almalı mıyım?” diye sorguluyorum.
Sonra, arka planda iç sesim devreye giriyor: “Egosantrik dönem kaç yaşında son buluyor? Gerçekten, herkesin gözünden kaçan o kritik yaş aralığı nedir?” Belki de ben hala o kritik dönemdeyim, ama farkında olmadan etrafımdaki insanları daha çok düşünmeye başlıyorum. Bu da, egosantrik dönemden çıkmaya bir adım daha yaklaşmak demek.
Egosantrik Dönemi Atlatmak: Gerçekten Mi?
Hadi ama, belki de egosantrik dönem bitmemeli. Yani, kendi dünyanda olmak, kendi düşüncelerinin merkezinde yaşamak, bazen de hoş bir şey olabilir. Ancak, bazen de insanın içini biraz korku sarabiliyor. “Hala ben mi merkezdeyim? Herkesin hayata dair düşüncelerini sadece kendi düşüncelerimle mi ölçüyorum?” Hani, bir yandan da kaygılısın, ama öte yandan her şeyin senin etrafında dönmesini de seviyorsun.
Geçenlerde bir arkadaşım, bir film izlerken “Ya, ben bu filmi çok sevdim” dedi. Bunu duyduğumda, içimden hemen şu geçiyor: “Ah, o filmi ben de izlemiştim, ama hiç de öyle düşünmemiştim, aslında beni de anlatıyor.” Egosantrik dönem bitiyor mu? Belki, ama insan bazen içinde biraz da olsa o eski hali bırakıyor.
Sonuç: Egosantrik Dönem Nerede Başlar, Nerede Biter?
Egosantrik dönem kaç yaşında biter sorusuna net bir cevap vermek, aslında mümkün değil. Belki de bu dönemi, 25 yaşında ya da 30 yaşında atlatmıyorsun, belki de hayatın her aşamasında bir miktar egosantrik kalıyorsun. Ancak bu da, belki de yaşamın bir parçası. Kendine dönük düşünceler, zaman zaman biraz fazla olabilir, ama kimseye zarar vermeden, sadece içindeki “ben”i tanıyarak, hayata daha eğlenceli ve derin bakılabilir.
Sonuçta, belki de hepimiz, zaman zaman egosantrik oluruz. Ama bu, sadece hayata kendi bakış açımızdan bakmak değil, bazen de kendimizi ve başkalarını daha iyi anlamamıza yol açar. O yüzden, belki de egosantrik dönem biter, ama senin için hala merkezde olmanın güzelliğini yaşarsın.